29 Aralık 2013 Pazar

Bi Çığlık Atıp Çıkacaktık!

5 ay 12 gündür hayatımın en acı sınavını veriyorum.. Sayılı gün çabuk geçermiş, peki ya, bir ömür sürecek acılara, nereden derman bulmalı?.. Benim yüreğim, giderek daha çok yanıyor..
Hiçbir şey olmamış gibi yaşamaya çalışıyorum, hayatım çok yolundaymış gibi blog yazıyorum, sosyalmedyada gülüp eğleniyorum, süslenip dışarı çıkıyorum. İnsanlar, unuttum, atlattım sanıyor, onlar çoktan unuttular çünkü Ablamı.. Bense, hiçbir yerde duramadığım için, atıyorum kendimi sokaklara..

Ales sınavında dayanamadım, boğuldum, koca amfi üstüme geldi... İlk 105 dakika falan çıkmak yasakmış! Salaklığa bak!?? Cemaate sızdırdıkları sorular, daha kpss bitmeden internette dolaşınca, "sınavdan çıkan öğrenciler ezberleyip, yazmıştır" dediler.. O kopya çekenler yüzünden, sınavdan çıkamamama nasıl sövdüm, nasıl sövdüm anlatamam.. Cehennemde buluşucaz oğlum sizinle!!

Okuldaki sınavlarımda, evde, markette, hatta çok sevdiğim kozmetik mağazalarında bile çıldırıyorum. Hayır çıldırmak bir şey değil, insanlara "ben deli değilim, ablam öldü, sinirliyim sadece, kafam bozuk" da diyemiyorsun.. Çoğu arkadaşıma bile söyleyemiyorum.. Normal bir şekilde söylüyorum, "manyak mısın? niye bu kadar rahatsın? niye haber vermedin?" diyorlar.. Nasıl söylenir ki bu? Yolda gördüğünüz adamı bile facebooka eklemeseniz, timeline'nınız Mısır Çarşı'sı gibi kalabalık olmasa görürdünüz mü demeliyim? Arayıp, sorsan bilirdin mi diyeyim? Nitekim, kuzenlerim dahi, cenazeden beri bir kere bile arayıp "nasılsın?" demedi..

İnsanlar öyle bir koşuşturma içinde ki nereye koşuyorlar çok merak ediyorum... Bir yakının için bile üzülemiyorsan, 5 bin lira maaşlı işinde "çok yoğun" çalışmanın kime ne hayrı var??

Neyse, kimseye kırgın değilim.. Çünkü, umrumda değil o insanlar artık! İnternet arkadaşlarım bile daha çok umrumda... İsmini bile bilmediğim, kullandıkları hesabın adıyla tanıdığım insanlar, ben mutlu olayım diye daha çok şey yapıyor.. Siz olmasaydınız, bu kadar bile toparlanamazdım biliyorum...

Beynim bana, yeni oyunlar oynamasın diye sürekli oyalanıyorum. Kitap, film, internet, avm..
Ama bugün, artık dayanamadım.. Banyo yaparken sesler duymaya başladım.. Başkasından duyup da "saçmalama öyle şey olur mu??" diye düşündüğümüz her şey olabiliyormuş.. Beynimiz sesleri, olduğu gibi "kaydediyormuş".. Atılan çığlıkları, ağlama seslerini, hastanede tanımadığım insanların sorduğu soruları, duydum kulaklarımda.. Öyle çok şeyden pişmanlık duyuyorum ki.. Bu anıların, bu pişmanlıkların, yaptığım yapamadığım şeylerin, beynimden silinmesini istemiyorum...

Bir psikiyatra gidip "uyuştur beni doktor!" demek istemiyorum.. Acılarım bile benim kalsınlar..
Artık yalnız onlar kaldı...

***

İnsanlara, bunları anlatamıyorum, duygu sömürüsü gibi geliyor :/ Buraya neden yazdığımı da çok bilmiyorum ama niyetim sizi üzmek değil. Beni bilirsiniz, aklıma eseni söylemekten çekinmem, haliyle bunlar da en çıplak duygularım... Sevginize, sevdiklerinize sahip çıkın... Bir fotoğraf makinası alıp, sevdiğiniz herkesin fotoğrafını çekin.. Ben, ablamın küçücük ellerini, deniz gözlerini özlüyorum... Öyle pişmanım ki.. İnsanın nereden aklına gelir, her kareyi ölümsüzleştirmek? Gider otu, böceği çekersin.. Ama o minik parmakları çekmezsin... Bir fotoğraf karesine bile muhtaç kalırsın...

Blog yazmaya başladığım zamanlarda, çok agresiftim, üslubum çok sertti. Sonra fark ettim ki ne yazarsam yazayım, sonu "sevdiklerinize sarılın, mutlu olun" falan diye bitmeye başladı.. Sevgiye ve ilgiye olan açlığımdan mıydı bilmiyorum... Öyle işte....
Sevin birbirinizi, hayat kısa..
Mutlu olun, mutlu edin!
Küçük şeylere sevinebilecek kadar sevin yaşamayı...

20 yorum:

  1. Acını anlamaya imkan yok ölüm başlı başına büyük bir acıyken genç bi insanın kaybı bunu ikiye katlıyor. Eminim senin mutsuz olmanı istemezdi onun için bırakma kendini izin ver gittiği yerde kardeşinin gücüyle gurur duysun. Kötü hissettiğinde bi çığlık daha at biz kulaklarımızı dört açarız senin için

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :(
      Burada iyi şeylerle olup, insanları üzmek istemiyorum ama dün kendimi çok çaresiz hissettim. Konuşamadım, sadece yazdım. Bunlar bir deftere de yazılacak şeyler ama o zaman, sizin gibi güzel insanların desteği olamazdı.. Çok teşekkür ederim...

      Sil
  2. Babamı kaybettiğimde biri bana birşey söylemişti.'Birini kaybettiğinde içinde yüzlerce,binlerce mum yanar zamanla birer birer sönerler ama bir tanesi hiçbir zaman söznmez'Ne olursa olsun hayat devam ediyor.Biz yaşıyoruz ve hayatımızı devam ettirmek zorundayız.Acın her zaman seninle olucak.Olur olur olmaz zamanlarda aklına gelicek.Kahkahanın ortasında gözlerin dolucak belli etmemeye çalışıcaksın.Her zaman güçlü olman lazım.Hayat zor,hayat acımasız,hayat adil değil ama sen bununla başedeceksin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hayata tutunmaya çalıştıkça, o beni bırakıyor ama direniyorum...

      Sil
  3. Teselli edecek bir söz yok. Hep bir iç ağrısı, ciğer yanması. Ancak Allah insana taşıyamayacağı yük vermezmiş. Yük hafifliyor, unutuyorsun aklın meşgul oluyor. Şimdi benim ağladığım gibi ağlıyorsun böyle okudukça duydukça gecenin bir vakti yastığa başına koydukça... Bende kardeş gibi olduğum dayımı kaybettiğimde bu hisleri yaşamıştım. İnsanın kendi kabullenemiyor ki başkasına söylesin!! O kelimeyi bile söyleyemiyorsun sadece kaybettik gitti demek bile koyuyor. Ben kimseden başsağlığı bile beklemedim çünkü bu kelime bile acıtıyor. Bence hiç bu yaraya dokunmasınlar, soru sormasınlar.. Emin ol nasılsın iyi oldun mu denmesi bile batıyor :( Yapacak en güzel şey dua etmek, elimizden gelecek en büyük ve tek şey. Allah sabır versin canım, Rabbim mekanını cennet etsin geriye kalan güzellikleri senin olsun

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Annem, babam bir süre kimseyle konuşamadı. Geriye kalan tek çocuk olarak, insanlara bu haberi vermek korkunçtu.. Kim ne dediyse içime saplandı sanki...
      Yazdıklarını anlıyorum... Çok yakınında bu acıyı yaşamayınca söylenenler teselli de kalıyor. .
      Keşke herkes sağlıklı olabilse..

      Sil
  4. Sevgili Seçil hiçbir ağızın bizi avutamatığı gerçekler bazen hayatımız boyunca kalbimizde bir kilit gibi durur. Biri ya da bir şey gelip onu açsın ya da biz çok güçlü olalım da onu açalım isteriz.Geçiyor ama izi kalıyor bazı şeylerin, o izlerin bizde ne kadar hasar bıraktığıysa sonrasındakilere bağlı, beynini meşgul etmekle en iyisini yapıyorsan, hiçbir gerçek yok ki bize yaşadığımızı hatırlatmasın. Böğüre böğüre ağlarken tuvaletinin gelmesi bile acısı bozuyor bazen insanın ama yaşadığını hatırlatıyor işte insana, Yeri dolmayacak kaybın için çok üzgünüm, babacığımın deyimiyle kendine mukayyet ol, sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim... Kendime sahip çıkmaya çalışıyorum :/

      Sil
  5. Ne desem boş gibi :( çok zor....ilaç psikiyatristten öte..keşke psikoloğa gitsen..zamanında ben çok çok yarar gördüm... zor bir zaman geçiriyorsun.. ablan hep seninle hep yanında.... ve senin iyi olmanı mutlu olmanı hep ister.... öyle olacaksın... olgunlaşıyoruz büyüyoruz değişiyoruz acılarla... :(
    http://loveandsmile.wordpress.com/

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bilmiyorum psikologla konuşup, beni tanımayan birine dertlerimi anlatmak tuhaf geliyor :/
      Psikologa gitmeye ikna ettiğim onca insan olduktan sonra, şimdi ben gitmiycem diye tutturdum :/

      Sil
  6. Seni cok iyi anliyorum. 10 ay once ogullarimi kaybettigimde bende boyle hissettim. Herkese dusman kesildim. Kimseyle konusmadim, hele sonrasinda aldigim hamilelwik ve dogum haberleriyle yikildim. Ama geciyor, emin ol bir sure sonra bir sakinlik geliyor. Eger aglamak istiyorsan agla, ben ilk zamanlar guclu duracagim diye aglamadim. Sonra yuregim kaskati kesildi, hala o gunleri hatirladigimda yuregim sikisir. Sen guclu bir kizsin. Allah sabrini artirsin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sen de yeniden mutluluğu bulursun umarım... Teşekkür ederim..

      Sil
  7. Acıyla buyuyoruz, Allah bazen bizleri en yakinlarimizla siniyor.Belki hiçbişey gideni geri getirmiyor ama yaşadığımız hersey bizi güçlendiriyor.Dik dur! Çünkü nokta buraya konmayacak.Seveceksin, bebeklerin olacak, belki işinde cok ilerleyeceksin...daha nice mutluluklar bekliyor seni.Benim tek dayanma gücüm bu...senin de öyle olsun.yalniz degilsin secilcim! Tanismasak da ben de varim yaninda :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canımmm ya :)) Bebek diyince bile aklım başımdan gitti zaten..
      Dün instagramda o kadar güzel yorumlar geldi ki iyi ki bu mecraya adım atıp, hepinizi tanımışım dedim... ♥

      Sil
  8. Canım benimmm büyüklerim bana kendi kendinin doktoru ol derlerdi. O saçma sapan ilaçlar seni geçici uyuşturmaktan başka hiç bir işe yaramıyor. O dediğin sesler çok korkutucu hiç geçmeyecek gibi hep duyacaksın gibi geliyor ama inan ve güçlü ol korku dolu hislerin geçecek! Yerini özlem hasret ve pişmanlıkla alıyor ama ne giden unutuluyor ne de o an düşündüklerin. Hani lokmanı yutamazsında boğazına yerleşir ya sanki öksürsen gidecek gibidir ama bir kere oraya bir şey takılıyorsa orda hep bir his kalacak. yazmaya küsme yeter ki yoksa içimizdeki fırtınaları nasıl hafifletebiliriz ki! Seni seviyorum canım benim her zaman yanında olamasam da yüreğimin güzel yerlerinde hep adın geçiyor

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de seni seviyorum... Yüreğinin güzelliğini taa buralardan hissedebiliyorum.
      Burada böyle bir ortam yakalayabildiğimiz için çok mutluyum.. Gerçek yaşamlarımızdan daha gerçek...

      Sil
  9. Canımmm seçilim uzaktan sevdim ben de seni , sessiz takipçilerindenim , instagramda taktığın maske bizi değil kendini avutmak içindi belki ama işte dediğin gibi olmadık anda olmadık yerde düşüyo o maske çıkar artık at beni bağrından ağla bağır diyor yüreğinin yangını! benim de bu dünyada en sevdiğim varlığım ablam bi kaza sonucu kaybetme noktasına gelmiştik onu doktoru atlattı dediğinde yeniden doğmuştum 25 yaşımda ilk çığlığını atan bebek gibiydim benim acım bile geçmedi hala o kara Ekim günü gelince aklıma derste sokakta metroda tutmadan ağlıyorum kendimi. Senin için teselli verecek sözüm yok sadece şunu diyorum güzel çok güzel günlerin olsun , ablanla içinden sessizce paylaşacağın mutlu anıların olsun, ziyaretine gittiğinde anlatacağın iyi yaşanmışlıkların olsun, yukarıda birinin söylediği gibi bebeğini onun ilk adımlarını anlatabil ablana... Saçmalamak istemiyorum umarım yanlış birşeyler yazıp seni üzmemişimdir. Sen hep gül lütfen hep mutlu ol, melek ablan da mutlu olsun böylece...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Saçmalık olur mu hiç?.. Kimseden beni anlamasını beklemiyorum zaten kimse yaşamasın bu acıyı.. Ama beni teskin etmek için söyledikleriniz bile çok değerli... Dünden beri o kadar çok kişiyle konuştum ki beni, benden çok düşündünüz var olun..

      Sil